Më 2 korrik 1881, presidenti i Shteteve të Bashkuara, James A. Garfield, priti në Stacionin Hekurudhor të Baltimores dhe Potomacit në Uashington, për të hipur në një tren që do ta çonte në Anglinë e Re për të filluar pushimet e tij verore dhe për t’u ribashkuar me gruan e tij.
Udhëtimi i presidentit për në shtëpi mori një kthesë vdekjeprurëse. Charles Guiteau, një punonjës federal i pakënaqur, i cili do të bëhej i tillë, iu afrua Garfield, nxori një armë dhe e qëlloi presidentin dy herë.
Plumbat fillimisht nuk e vranë Garfieldin. Në vend të kësaj, ai përjetoi një rënie të ngadaltë dhe të dhimbshme të karakterizuar nga infeksion i kalbur, dhimbje të forta dhe probleme me tretjen. Ai vdiq më 19 shtator, dy muaj pas atentatit.
Pse nuk mundi presidenti i SHBA-së të shpëtohej në ato dy muaj jetë të zgjatur? Plumbat nuk ishin e vetmja gjë që e dëmtuan atë – ekipi i tij mjekësor gjithashtu shkaktoi kaos në trupin e tij.
Rruga e Garfield drejt Shtëpisë së Bardhë
James Garfield dëshironte një jetë më të madhe se kasollja prej druri në të cilën kishte lindur në Ohajo më 19 nëntor 1831. Pasi punoi në kanale dhe studioi në shkollat lokale – ku takoi gruan e tij të ardhshme Lucretia Rudolph – ai u pranua në Kolegjin Williams.
Garfield u largua nga kampusi i Williams me një diplomë bachelor dhe një interes të thellë në politikë. Duke shërbyer si gjeneral major në Luftën Civile dhe si anëtar i Senatit të Shtetit të Ohajos, Garfield u bë kongresmen i SHBA-së në 1863, një pozicion që do ta mbante për 17 vitet e ardhshme.
Gjatë Konventës Kombëtare Republikane në 1880, Garfield mbajti një fjalim duke promovuar bashkëqytetarin e Ohajos, John Sherman, për nominimin presidencial. Por nuk ishte Sherman ai që u bë i nominuari—Garfield, i cili nuk e kërkoi nominimin, megjithatë e fitoi atë në votimin e 36-të të konventës.
Në nëntor të atij viti, Garfield mundi kandidatin demokrat Winfield Scott Hancock për t’u bërë presidenti i 20-të i Shteteve të Bashkuara.
Presidenca e mbushi Garfield me shqetësim. Ai shkroi më 31 dhjetor 1880, vetëm pak muaj para inaugurimit të tij, “E mbyll vitin me një bindje të trishtueshme se po i jap lamtumirë lirisë së jetës private dhe një serie të gjatë vitesh të lumtura, të cilat kam frikë se do të përfundojnë me vitin 1880.”
Si e nxitën të drejtat vrasjen e Garfield
Garfield ishte përgjegjës për bërjen e emërimeve federale dhe ai u rrethua nga kërkues të etur për punë.
Charles Guiteau ishte një prej tyre. Iluzionist dhe ekscentrik, Guiteau kishte qenë një mbështetës i Garfield, madje duke mbajtur disa fjalime në emër të presidentit gjatë zgjedhjeve, dhe ai mendonte se kjo i jepte të drejtë për një postim në Evropë, pavarësisht se nuk kishte përvojë diplomatike apo lidhje të rëndësishme politike. Ai e ndoqi zyrën e presidentit dhe u bë një bezdisës derisa u ndalua nga Shtëpia e Bardhë.
Duke pretenduar se Zoti e kishte urdhëruar të vepronte, Guiteau vendosi ta vriste Garfieldin në shenjë hakmarrjeje, në mënyrë që Chester Arthur – nënkryetari i Garfield – të merrte drejtimin e qeverisë.
Një gjë e bëri detyrën e Guiteau-t edhe më të lehtë: Garfield nuk kishte truproja apo ndonjë detaj sigurie për të cilin të flitej. Presidenti ishte praktikisht një rosë e ulur.
Pasi e ndoqi Garfieldin për gati një muaj, Guiteau pa një shans. Një gazetë publikoi itinerarin e presidentit për udhëtimin e tij të ardhshëm, duke përfshirë detaje se kur do të largohej nga Uashingtoni. Guiteau do ta priste.
Kur Guiteau qëlloi presidentin më 2 korrik, një plumb i preku shpatullën Garfield, ndërsa tjetri i ngeci në shpinë. Guiteau iku nga vendi i ngjarjes – duke e lënë presidentin të rrëzuar në një pellg gjaku – por policia e arrestoi shpejt.
Burimi i artikullit: https://www.nationalgeographic.com/history/article/james-garfield-assassination-us-president
Burimi i fotos: https://www.instagram.com/p/BauTyxmhZml/