Në një kohë kur teknologjia është bërë pjesë e pandashme e jetës sonë, pyetja që ngrihet gjithnjë e më shpesh është: A po na afron ajo me botën, ndërkohë që na largon nga njerëzit që kemi pranë?
Në rrugë, në lokale, në shtëpi apo edhe në tavolinat e darkave familjare – shpesh shohim njerëz ulur pranë njëri-tjetrit, por me sytë ngulur në telefon. Duket sikur distanca emocionale është rritur, edhe kur duket se jemi më pranë se kurrë. Të lidhur me botën përmes rrjeteve sociale, por shpesh të shkëputur nga bisedat e thjeshta, kontaktet e sinqerta apo shikimet që flasin më shumë se çdo “emoji”.
Teknologjia është një dhuratë e madhe për komunikimin dhe informimin, por përdorimi i saj i pakufizuar dhe i pavetëdijshëm mund të bëhet një barrierë mes nesh dhe njerëzve që duam. Kur një bisedë zëvendësohet me një mesazh, kur një përqafim zëvendësohet me një “like”, kur një telefonatë zëvendësohet me një “seen”, atëherë diçka e rëndësishme humbet.
Nuk është teknologjia që ka faj – ajo është një mjet. Por është mënyra si ne zgjedhim ta përdorim. Ne duhet të kujtojmë që nuk ka aplikacion që zëvendëson një buzëqeshje të sinqertë, një dorë të ngrohtë apo një shëtitje me dikë që na dëgjon vërtet.
Për të qenë vërtet të lidhur, ndonjëherë duhet të shkëputemi. Të mbyllim ekranet dhe të hapim zemrat. Të flasim më shumë sy më sy. Të dëgjojmë më shumë se sa të shkruajmë. Sepse në fund të ditës, nuk do të kujtojmë mesazhet, por përqafimet. Nuk do të na mungojnë njoftimet, por njerëzit.
Teknologjia ka fuqi të madhe, por momentet e vërteta lindin aty ku ekranet mbyllen.
Linku: arkiva news
Burimi i fotos:pexele.com