1. Çfarë po mendoje?
Kjo frazë sulmon identitetin. Ajo që në të vërtetë po themi nën këto fjalë është: “Pse je kaq budalla? Gjithmonë po i prish gjërat.” Fëmijët janë fëmijë. Fëmijët janë njerëz. Si njerëz, bëjmë gabime. Mendojmë gjënë e gabuar dhe ndonjëherë bëjmë gjënë e gabuar. Dhe kur e bëjmë, gjëja e fundit që na duhet janë fjalë që shkaktojnë turp.
Në vend të kësaj, gabimet ose zgjedhjet mëkatare janë mundësi që ne, si prindër, kemi për t’u mësuar fëmijëve tanë një mënyrë më të mirë.
2. Sa herë ta kam thënë?
Kjo frazë në fakt thotë: “Nuk mund ta kuptosh seriozisht këtë? Pse nuk mund t’i mbash mend të gjitha gjërat që të them?” Përgjigja e pyetjes së parë është “jo”. Ne nuk mund ta kuptojmë siç duhet. Dhe përgjigja e pyetjes së dytë është “sepse jemi njerëz”. Sepse ne, si njerëz, harrojmë vazhdimisht.
3. Pse nuk mund të jesh si vëllai yt?
Kjo frazë thotë: “Ti nuk je mjaftueshëm i mirë. Dua që të jesh dikush tjetër.” Sa shkatërruese është kjo për një fëmijë. Po, të gjithë kemi të meta. Po, të gjithë kemi dobësi. Por çdo dobësi është një mundësi.
Burimi i artikullit: https://www.notconsumed.com/7-phrases-a-parent-should-never-say-or-yell-again/
Burimi i fotos: https://www.pexels.com/photo/a-little-girl-hugging-her-parents-4609046/